Będzie to pierwsza w Polsce tak pełna retrospektywa jednego z wielkich mistrzów europejskiej kinematografii.
Federico Fellini - scenarzysta, reżyser i rysownik, był współtwórcą włoskiego neorealizmu, a swoimi kolejnymi arcydziełami – La Stradą, Słodkim życiem czy Osiem i pół zaprezentował się światu jako jeden z pierwszych przedstawicieli kina autorskiego.
Fellini urodził się w nadmorskim kurorcie Rimini w 1920 roku. Jak sam wspominał, w dzieciństwie największy wpływ na jego życie wywarły seks, cyrk, kino i spaghetti. Reżyser już w młodości przejawiał fascynację kulturą popularną: kolorowym światem cyrku, rysunkowymi historyjkami, filmami Chaplina, Katona i braci Marx. Sam rysował i jako 18-latek przeniósł się do Rzymu, gdzie zaczął zarabiać jako karykaturzysta. Zadebiutował również jako autor satyrycznych artykułów i słuchowisk radiowych.
Niemal przez całą wojnę Fellini zajmował się pisaniem scenariuszy filmowych, lecz pierwsze sukcesy przyszły tuż po jej zakończeniu, razem z nurtem neorealizmu. W 1945 roku Roberto Rossellini zrealizował na podstawie tekstu autorstwa Felliniego i Sergia Amidei Rzym, miasto otwarte, a rok później - Paisę, przy której Federico został asystentem reżysera. Jako samodzielny filmowiec Fellini zadebiutował w 1950 roku Światłami varieté. Spotkanie z neorealizmem okazało się ważne dla jego reżyserskiej twórczości - pierwsze obrazy: Biały szejk i Wałkonie, noszą wyraźne wpływy tego nurtu.
Przełom nastąpił w 1954 roku - wówczas narodził się dojrzały Fellini, mistrz kina europejskiego. La Strada - film o wędrownej trupie cyrkowców - okazał się jednym z najważniejszych filmów w historii kina i został nagrodzony Oscarem. Od tej pory wszystkie filmy maestro były wyczekiwane i nagradzane, a przynajmniej dwa z nich stały się legendą. Zainspirowane obrazem kreowanym przez popularne czasopisma Słodkie życie było portretem dekadencji współczesnego świata. Osiem i pół - na poły autobiograficzna opowieść o twórczym kryzysie – zrywało z kanonami wypracowanymi przez kino, przyczynowo-skutkowym ciągiem zdarzeń, wyraźnym podziałem między realnością a fantazją i jako pierwsze w historii kino skupiało się na samym procesie tworzenia filmu. Fellini lubił otaczać się swoimi ulubionymi aktorami i zgromadził wokół siebie grono stałych współpracowników – legendarnego amanta Marcello Mastroianniego, wieloletnią żonę i muzę – Giuliettę Masinę, uosobienie bujnej kobiecości – Anitę Ekberg czy kruchą i eterycznie dziewczęcą Claudię Cardinale, którą odkrył dla świata filmu.
Kino Felliniego zawsze było bardzo osobiste - zmysłowe, kapryśne, pełne kobiet, snów i wspomnień. Intymne tony pojawiają się w większości jego dzieł. W Osiem i pół reżyser zmierzył się z własnym kryzysem twórczym, w Amarcordzie powrócił wspomnieniami do młodości spędzonej za czasów Mussoliniego w Rimini, w Rzymie oprowadzał widzów po swoim mieście i swoim świecie, w Mieście kobiet rozprawił się ze swoimi obsesjami związanymi z kobietami, a w końcu w Wywiadzie – zaprosił wszystkich do Cineccita – miejsca, w którym narodziły się jego filmy.
Wrocławska retrospektywa Federico Felliniego będzie obejmowała pokazy wszystkich dzieł maestro włoskiego kina i zostanie uzupełniona przez zestaw dokumentów poświęconych jego osobowości twórczej.
Zapraszamy do dyskusji na forum ENH
|