Głos księżyca retrospektywa: Federico Fellini

Obsada:
Roberto Benigni

Niezwykły Roberto Benigni jako nadwrażliwy i radośnie infantylny poeta Ivo Salvini, na zasadzie kontrastu w luźnej strukturze fabuły został zestawiony ze zgorzkniałym i chorobliwie podejrzliwym prefektem granym przez Paolo Villaggio. Jakby dwie części duszy Felliniego, jedna młoda i wciąż skłonna do zachwytów, druga zrezygnowana i paranoiczna. Obaj wędrują między przeszłością i teraźniejszością, prawdziwymi i zmyślonymi zdarzeniami. Film otwiera scena wędrówki Salviniego po lesie. Jego zachwyt nad pięknem przyrody przerywa napotkana grupa mężczyzn wpatrzonych w striptiz pięknej kobiety....

Symbolika dzieła Felliniego tworzy zamknięty system, wewnętrznie spójny i konsekwentny. Wszystkie drogi jego filmów prowadzą do Głosu księżyca. Zbiegają się w nim główne wątki jego imaginacji. Ten film zrobił Fellini anarchiczny konserwatysta, który patrzy jak zamknięta prowincja zamieniła się w globalną wioskę. Gwałtowne zmiany, które dokonały się za jego życia, budzą w nim poczucie zagrożenia. Ten strach, połączony z jego fobiami i obsesjami buduje smutną diagnozę zwyrodnienia i degradacji współczesności.

Maria Kornatowska, Fellini