Casanova retrospektywa: Federico Fellini

Obsada:
Donald Sutherland (Giacomo Casanova), Tina Aumont (Henriette), Cicely Browne (Madame D'Urfe), Carmen Scarpitta (Madame Charpillon), Clara Algranti (Marcolina), Daniela Gatti (Giselda)

Kroniki życia najsłynnieszego kochanka wszechczasów w rękach Felliniego zmieniły się w wszechogarniające widowisko. Tandetność materii...Sztuczne morze. Malowane na płótnie horyzonty, jarmarczna kiczowatość scenerii. Ludzie formowani na podobieństwo manekinów, powtarzający się obsesyjnie jeden gest, jeden ruch, jeden grymas. Fellini wyzuł z Casanovy wszelką naturę i naturalność. Podczas rozpasanych orgii bohater jest kompletnie ubrany, tak jak jego partnerki. A więc udawanie, gra, pozory. Nie ciało, nie instynkt są źródłem erotycznego podniecenia, lecz widowisko. Może dlatego, że stał się ofiarą niezrozumienia tak powszechnego i tak agresywnego, Casanova wydaje się mi dziś najbardziej klarownym, formalnie spójnym, stylistycznie udanym i plastycznie najbardziej fascynującym spośród moich filmów - mówił o Casanovie Fellini.

Początek filmu ukazuje pełnięmożliwości mistrza ars amandii, scenę rytualnego miłosnego baletu z zakonnicą Maddaleną. Wszystko dzieje się na oczach francuskiego ambasadora i to ta świadomość bycia oglądanym jest dla Casanovy bardziej podniecająca niż sama kochanka. Kolejne popisy stają się męcząca gimnastyką, upokarzającymi seksualnymi zawodami, mechaniczną mordęgą. Casanova staje się śmieszny, coraz bardziej niezdolny do miłości. "W tym filmie o impotencji nic się nie spełnia. Ani akt miłości, ani opus magnum, ani duchowe uniesienie, ani los artysty..."

Maria Kornatowska, Fellini