Wałkonie retrospektywa: Federico Fellini

Obsada:
Franco Interlenghi (Moraldo Rubini), Alberto Sordi (Alberto), Franco Fabrizi (Fausto Moretti), Leopoldo Trieste (Leopoldo Vannucci), Riccardo Fellini (Riccardo)

Tytułowi wałkonie to paczka przyjaciół: Fausto, lokalny uwodziciel i przywódca grupy, Leopoldo, miejscowy intelektualista, poeta i dramaturg, Alberto zniewieściały maminsynek, grający bez powodzenia rolę mężczyzny, Riccardo, niespełniony śpiewak i Moraldo, brat Sandry, najwrażliwszy z nich i najmłodszy. Młodzi mężczyźni, choć należałoby raczej powiedzieć wieczni chłopcy, spędzają wakacje na słodkich nicnierobieniu i kontemplacji małomiasteczkowej nudy. Koniec sezonu w kurorcie uświetnia konkurs piękności Miss Syrena. W rzęsistym deszczu i wśród gwałtownych podmuchów wiatru, które zwiewają dekoracje zwyciężczyni Sandra mdleje na scenie...

Wałkonie rozpadają się na luźne, prawie samoistne epizody. Liryczna obecność narratora nadaje filmowi charakter brulionu. Poszczególne epizody przywodzą na myśl notatki kreślone na kartkach pamiętnika. Wałkonie stanowią szkic do portretu statystycznego Włocha tamtych lat, dorastającego w cieniu Kościoła i zmistyfikowanej rodziny, wychowanego w kulcie pozorów, pełnego zahamowań konformisty, wiecznego chłopca. Obraz prowincji przybiera przejmujący, metafizyczny wymiar. Jak nikt Fellini uchwycił istotę zamkniętego świata.

Maria Kornatowska, Fellini